Gambia 1
19 april 2024
Gambia 3
3 mei 2024
Oh Gambia.
Niets is te vergelijken met Nederland. De mentaliteit, de manier van leven, de omgang met elkaar. Alles is anders.
De twee zusjes van mijn Gambiaanse partner komen regelmatig bij ons thuis koken. Er wordt een tasje met gekochte etenswaren op de tafel gezet. Inhoud: kruiden in een klein boterhamzakje, 2 bouillonblokjes, boterhamzakje met suiker, een paar bittere tomaten, mini-zakje met gemalen peper, zakje met rundvlees en losse groenten. Er wordt per dag gekocht wat men nodig heeft. Alles is ook per stuk of per gram te koop. Er is geen geld om boodschappen te doen voor een week en er is ook geen koelkast. En als iemand die al heeft; er zijn vele stroomstoringen per dag, die soms uren of zelfs een halve dag duren. Dus is een koelkast, behalve duur, ook niet handig. Alleen commerciële bedrijven hebben een generator.
Als ik bijvoorbeeld opsta om nog een kopje koffie te maken, hoor ik in de verte een generator aanslaan, mijn koffieapparaat zal het dus niet doen. Daarom heb ik ook altijd oploskoffie; gas heb ik namelijk wel altijd👌 Ik heb wel een koelkast, maar ook daar ligt dus weinig in. Ook in de vriezer ligt niet veel. Zodra ik thuiskom, controleer ik altijd eerst de temperatuur in de koel-en vrieskast, dan weet ik of ik iets anders moet gebruiken voor de maaltijd van die avond. Vaak zijn je drankjes dus ook lauw. Dan gooi ik ze gauw in de vriezer en vergeet ze dan soms. Uiteraard is er ondertussen weer stroom, dus liggen er gebroken schuimende flesjes bier in…
Terug naar de zusjes. Oh Gambia. Ze maken rundvlees. Maar niet zoals wij. Bij ons staat het uren op een zacht vuur te pruttelen. Hier gaat het met grof geweld. Vuur hoog (ik heb nog nooit een fornuis gehad met zoveel vuur!) en blijven roeren. Ondertussen praten en lachen ze met elkaar, spelen met hun nichtje en bekijken al mijn keukenapparatuur. Nou ja, een staafmixer op batterijen en uiteraard hele andere tangen en messen, dan zij kennen. Aan alle specerijen wordt geroken en van velen wordt gevraagd wat het is. Als het eten klaar is, maken ze eerst de open keuken schoon, dweilen de vloer, zetten dan 2 volle borden op tafel voor mijn partner en mij en gaan dan met zijn drieën op de keukenvloer zitten om (zonder bestek) de maaltijd te delen. Daar zit je dan als domme Nederlander. Ik had de tafel gedekt voor 5 en een beetje leuk aangekleed….. hahaha
Niets is te vergelijken met Nederland. De mentaliteit, de manier van leven, de omgang met elkaar. Alles is anders.
De twee zusjes van mijn Gambiaanse partner komen regelmatig bij ons thuis koken. Er wordt een tasje met gekochte etenswaren op de tafel gezet. Inhoud: kruiden in een klein boterhamzakje, 2 bouillonblokjes, boterhamzakje met suiker, een paar bittere tomaten, mini-zakje met gemalen peper, zakje met rundvlees en losse groenten. Er wordt per dag gekocht wat men nodig heeft. Alles is ook per stuk of per gram te koop. Er is geen geld om boodschappen te doen voor een week en er is ook geen koelkast. En als iemand die al heeft; er zijn vele stroomstoringen per dag, die soms uren of zelfs een halve dag duren. Dus is een koelkast, behalve duur, ook niet handig. Alleen commerciële bedrijven hebben een generator.
Als ik bijvoorbeeld opsta om nog een kopje koffie te maken, hoor ik in de verte een generator aanslaan, mijn koffieapparaat zal het dus niet doen. Daarom heb ik ook altijd oploskoffie; gas heb ik namelijk wel altijd👌 Ik heb wel een koelkast, maar ook daar ligt dus weinig in. Ook in de vriezer ligt niet veel. Zodra ik thuiskom, controleer ik altijd eerst de temperatuur in de koel-en vrieskast, dan weet ik of ik iets anders moet gebruiken voor de maaltijd van die avond. Vaak zijn je drankjes dus ook lauw. Dan gooi ik ze gauw in de vriezer en vergeet ze dan soms. Uiteraard is er ondertussen weer stroom, dus liggen er gebroken schuimende flesjes bier in…
Terug naar de zusjes. Oh Gambia. Ze maken rundvlees. Maar niet zoals wij. Bij ons staat het uren op een zacht vuur te pruttelen. Hier gaat het met grof geweld. Vuur hoog (ik heb nog nooit een fornuis gehad met zoveel vuur!) en blijven roeren. Ondertussen praten en lachen ze met elkaar, spelen met hun nichtje en bekijken al mijn keukenapparatuur. Nou ja, een staafmixer op batterijen en uiteraard hele andere tangen en messen, dan zij kennen. Aan alle specerijen wordt geroken en van velen wordt gevraagd wat het is. Als het eten klaar is, maken ze eerst de open keuken schoon, dweilen de vloer, zetten dan 2 volle borden op tafel voor mijn partner en mij en gaan dan met zijn drieën op de keukenvloer zitten om (zonder bestek) de maaltijd te delen. Daar zit je dan als domme Nederlander. Ik had de tafel gedekt voor 5 en een beetje leuk aangekleed….. hahaha
